Mırra

Mart ayının başlarında, Florya'da 3 ay kadar önce açılan ve Lübnan mutfağını sunan bir restaurant'a gittik eşimle. Bizim Hatay mutfağına benzeyen Lübnan yemekleri, kesinlikle Türk damak tadına hitap ediyor, ancak benim gibiler için biraz fazla etli... Eşimin arası kırmızı etle çok iyi olduğu için O'nun hiç şikayeti olmadı tabii.

Lübnan mutfağının inceliklerini bir başka yazıma bırakacağım ve benim için yemeğin vurucu noktası olan "Mırra" servisinden bahsedeceğim. Evet, yemeklerimizi yedik, ikram ettikleri özgün Lübnan tatlılarından da yerimiz kalmasa da ayıp olmasın diye denedik. Sonra masamıza gümüş bir kılıf içine konmuş, minik, kulpsuz porselen fincanlarda mırra servisi yaptılar. Hemen tadına baktım ve bir kahve cadısı olan ben, bu tada, hele içindeki kakule aromasına bayıldım. Ama ne kadar ısrar etsem de daha fazlasını vermediler. Tabii ki bunu kabalık olsun diye yapmadılar, mırra o kadar sert bir kahveymiş ki, bu sebeple öyle minik kaplarda az az servis yapılıyormuş.

Eve dönünce hemen koyuldum kitap, dergi, internet, her yerde mırrayı ve nasıl yapıldığını aramaya. Öğrendim ki, günümüz mutfaklarında öyle kolay kolay yapılacak bir pişirme yöntemi değil.

Sonra Vikipedi'de mırra ile ilgili enteresan bilgi ve rivayetlere rastladım ve size yazmadan duramadım.

Bizim ülkemizde Urfa yöresine özgü olduğu söylenen mırra'nın adı Arapça acı anlamında olan "mur" kelimesinden geliyor. Şeker eklenmeden içilen mırra, birçok defa süzüldüğü için telvesizdir. İçine aroma vermesi için kakule ve hatta bazı yörelerde haşhaş katılır. Hazırlaması oldukça zahmetli ve çok aşamalıdır. "Dibek" denen havanlarda irice öğütülen kavrulmuş kahve çekirdekleri, Türk kahvesine oranla bol suda defalarca kaynatılır, süzülür, içine tekrar kahve ve su eklenir, yine kaynatılır. Aynı işlemler tekrarlanır. Koyu, pekmezimsi bir kıvama gelen mırra, servis için bakır bir ibriğe alınır. Geleneksel olarak kulpsuz, tek bir fincan ile servis yapılır. Serviste büyükten küçüğe doğru bir sıra takip edilir. Mırra servis edilen kişi bekletmeden hemen içer ve fincanı geri verir. Servisi yapan kişi, fincanı hemen siler ve yeniden doldurup bir sonraki kişiye ikram eder. (alışılmışın dışında bir servis yöntemi...)

Vikipedia der ki, rivayete göre:

Mırra ikram edilen kişi, içmeden önce fincanı masaya ya da yere koyarsa, aşağıdakilerden en az birini gerçekleştirmek zorundaymış:

- Fincanı altınla doldurmak

- Mırrayı servis edenle evlenmek

- Mırrayı servis edeni evlendirmek

- Mırrayı servis edenin çeyizini düzmek...

Neyse ki, bize servis yapan bey'in bu uygulamadan haberi yokmuş...